Dünyaları yiyip doyamıyorsak
Para, mal mülk için hırslanıyorsak
Kefenin cebi yok, az kafa yorsak;
Gözün doyuracak bir avuç toprak!
Kendimize bir an yetemiyorsak
Birden fazla şiir, yazı eklersen
Müşterek sütunu işgal edersin!
Eklenmek, okunmak ister her yürek;
Bencillik bir erdem olmasa gerek!
Özüne saygıyı az yitirirsen
‘Kendim ettim, kendim buldum!’ diyene
Ağlamak, üzülmek senin neyine!
Kendi kaderini yaşıyor herkes;
Olmayan yoktur ki bencil ve nekes!
Kendi gibi bilir herkes herkesi,
Hatır sormasan da biraz hatırla
Ya geçerken uğra, ya selam yolla
Verilen değeri hak et, karşıla
Varsa, vicdanını bir güzel yokla!
Umursamasan da arada düşün
‘Derdin nedir?’ diye sordum ve aldım
Cevabı pek memnun etmedi beni.
‘Neden durum böyle?’ soruverince
Kaçar gibi koşup terk etti beni!
İnsanı her zaman anlamak güçtür
Bir lokma aş, bir yudum su ve bir hırka
Yeter bana.
Öze saygı, biraz sevgi ve alaka
Gerek bana.
Sağda solda arar iken dermanı
Hakkımızda devler verir fermanı!
Hiç bitmeye yazdı, hala ‘ben-sen-o’
Lafım sana değil, işkillemeho!
Deniz, hava, kara hep bizler için
Beraber yaşadık aynı ortamda;
Zoru karşıladık aynı kulvarda.
Darlık yokluk gördük hemen her zaman,
Zamanın suçu yok, hâller pek yaman!
Beraber soluduk aynı havayı;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!