Medeniyetlerin beşiği Anadolu
Malazgirt’ ten beri Türk’ün ana yurdu
O gün bugündür bizimdir bu topraklar
Cihana nam saldı çıkardığımız kahramanlar
Devletler yıkıp devletler Kuran cihan milleti
Bir nefeslik can değil mi göğsümde atan
Sen yoksan ne kaldı beni bu dünyada tutan
Sebati Manav 22 Mart 2011
Dedin ya geçen gün “üşüyorum baba” diye
Sen üşürsen benim içim üşür, buz keserim
Sen üşüme diye yüreğimi sana kor eylerim
Üşüyen ellerini ver ellerimin arasına, ısıtayım
Nefesim yetmezse eğer, göğsüme bastırayım
Gül goncası gül goncası
Sevene sevdiği gül goncası
Kargaya yavrusu bülbül gibi
Ana babaya yavrusu, can parçası
Kara toprak paklar mı?
Bilmem seni
Kime şikâyet etsem
Anlatsam seni
Bıktım bu arkası gelmez
Yalanlarından
Dünü yaşayanlar
Dünden habersizse
Dün yaşanmadı onlar için
Bugün gelecek gün
Yârin takvimde son gün
Sabahın alaca karanlığında
Kuş seslerini dinledin mi sen çocuk
Hafif bir meltem yüzünü okşarken
Çiğerlerine çektin mi o temiz havayı
Şükretmek geldi mi içinden coşkuyla
Bir zaman tüneli hayat,
Çocukluğumu kaybettiğim.
Bir çocuk ben vardı, zar zor hatırladığım,
Hayalimden başka yerde bulamadığım.
Durdursam zamanı, sustursam saatleri,
Geri verir mi hayat kaybettiğimi?
Hey gidi günler hey
Çocuk olmak ne güzel şey
Dünya batsa umurunda değil
Onun dünyası bizimki gibi değil
Bir sürü oyuncağı birde salıncağı var
Ben sana beni anlatamadım.
İstedim aslında, hem de çok istedim.
Ne dilim yetti anlatmaya, nede gönlüm.
Dilim kurudu, gönlüme gam çöktü,
Sonra sustum, sadece sustum.
İçimden gelmedi, anlatmak,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!