Topraktan Öğrendik Sevgiyi”
Biz topraktan geldik…
Ayaklarımızda çamur izleri,
ama kalbimizde tertemiz duygularla büyüdük.
Dizimiz kanasa da sokakta,
Toprağın Sessiz Duası
Toprak, ayaklarımın altında ağırdı.
Bir köylünün sırtındaki küfe gibi,
bir askerin yüreğindeki kurşun gibi,
beni taşıyor, ama aynı zamanda
Tramvayda Rastladım Sana
Tramvay…
şehirle birlikte gürültülü bir nefes alıyordu.
Rayların üzerinde titreşen bir kalp gibiydi,
her durak bir nabız,
Sessiz bir trende,
Cam kenarında oturuyorum.
Yanımda kimse yok
zaten gerek de yok.
Çünkü içimde
bir kalabalık susmuş çoktan.
Bavuldan Çıkan Deniz
Gece, eski garın tavanında uyudu
rüzgâr rayların arasına serildi
pas, şarkısını demire sürterek söyledi
bekleme salonunun duvarı
Tut(a)madım
Avuçlarımda bir eksiklik var,
seninle hiç dolmamış,
ama hep senin için boş kalmış…
Bir gecenin kalbinde uyandım,
zaman bana dar bir gömlek gibi yapıştı.
Ruhumun sessiz odalarında
önce kendimi tanımadım,
sonra kendimi yakaladım
bir yabancının aynasında.
Tutulmaların İçinden Geçtim
Aklım,
bir şimşek gibi çakmıştı o an
sana değil, gökyüzüne bakıyordum,
ama sen yıldırımı içime düşüren yıldızdın.
Tutunamayanlara
Şehrin sabahında elini uzatır
metronun tutamacına değmeden çeker geri.
Gözleri bir perona bakar,
treni beklemez, gidişin sesini dinler.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!