Samet Yıldırım Sonuncu Yeni Şiirleri - Ş ...

Masal tomurcuğum derim ben sana
Her bahar filiz veresin diye beklerim toprağını
Ömrüm yettiğince görmek isterim inadını
Çık!

Yeniden çık

Kısma gözlerini zira ben çok mutsuzum
Ardımda bilmediğin ne umutlar var
Ona rağmen umutsuzum

İki kere iki dört beni sana getirdi çocukluğumdan
Dört dört on altı beni götürdü uzak ve başka

Kafamın içinde bir sis var
Ardında yağmur yağar
Yağmurun altında çocuklar
Habire oynuyorlar habire oynuyorlar
Gözlerimin önünde cümbüş var

İç sesimi kendi sesimden dinleyebildiğim bir geceydi
Teklif ettiğim yalnızlığı geri çeviremedi
Geçmişe dair aradığım ne varsa alıp gittiği onlar
Bir de mor

Belki daha karanlık ellerinde

Memleketimden geliyordur diye tutup avucunun içine
almak istedi üzerine gelen o hür esintiyi, ama olmadı. Sustuğunda çırılçıplaktı, düşünde karalar bağladı. Durdu, bekledi, adım atmadı. Uçtu, yokuştu ve de dardı. Her üç öpüşmeden biri sevişmeye dönüşür babası o çıkardı, kaçmadı. Buruktu, yaslıydı, dile kolaydı. Hasretini çektiyse ta gecedendi, ki yalnızlığı onun en kendindendi. O, gecelerden de kanatlıydı. Diğerleri gibi unutulmadı. Sırtladığı geçmişinin ağır yükünü silkeledi bedeninden, olacakların çekirdeğini kırdı. Yaşanacakların kendisiyle yaşlanarak konuşacaklarına da hiç inanmadı. Haylaz çocuklara benzerdi gülünce. Zordu, lâldı ama çok delikanlıydı. Nefes aldığım her saniyeyi düşünmek zorunda bıraktı. Zaten karmakarışık olan dünyam
içinden çıkılmaz bir hâl aldı onun yüzünden. Bahtiyar
saydı kendisini şu dününden, gitmek vakti gelince gitti bu
gününden. Olmamış adam.

Bir insanı anlamak ve adımlamak
Sevmeyi saklamak ve sayıklamak gibiydi senin tadın
Sen hayalimdeki geminin sudaki aksi kadar cennet
Gül yüzü bağışlayanımdın
Her gülüşünde bana çocukluğumu yeniden bağışladın

Ufuktasın
Şafak daha yeni sökmüş
Sağım solum aydınlık
Işıl ışıl caddeler gelmezsen karanlık olacak
Biliyorum
Fakat aldırmıyorum

Yüzündeki o derin saflığı hiç kaybetmesen keşke
Yaratıcı duyguların cümlesini besleyen o
Aşktan özge bir tutku
İnsanın belleğinden öte
Ruh-i âleminde.

İnsan mutluluğa daha yakın hissediyor burada kendini
Çatlamış dudaklarına bir yudum su buluyor
Boğulmak üzereyken,
Gökyüzüne kavuşuyormuş gibi sanki
Alelacele yapmak istediğimiz işler
Yerini dingin koyu maviliğe bırakıyor

Batıl suyu içtinse
Meydan devşirilmişse
Umut fethedilirken
Yürek söndürülmüşse
Sen ağlayamazsın
Gerçek ağlayamazsın.