Sahra’nın tam ortasındayım Tanrım! Şiiri ...

Ben çoktan Karadeniz olmuştum sen giderken, elime yüzünü bulaştırdım..
Gitmek, gitmek ne kolaymış kaçarcasına..
Hiç bilemedim kadın, Ege’den sıyrılırken, seninle nefes alan bu şehirde iki ayrı yaka olacağımızı..
Sensizlik zor; şimdi öğrendim..
Çoktandır nefesin değmedi göğsüme, mutsuzluğa gebe bir beden; boğazın, boğazımın tam ortasında oturur şimdilerde..
Şu Karaköy’e uzanırken soluğum, ağlamaklı, ürkek ve titrek benliğim..
Durmadan üşürdük, neyimize..