Aslında sadece bir kişiye değil bu isyanım
Bırakıp giden herkese
Terkedilenlerin yanındayım hep
Ölene kadar hep birlikte.
Kızmış gibi görünsemde öyle değil aslında
Saçların düşer yüreğimin en kuytu köşesine
Nedensiz ağlamaya başlarım sonra
Gülüşün hançer olur en pis karanlıklarıma..
“-Konuş” der gibi bakma yar!
Konuşamam..
Seni sensiz de sevebilirim
Yeter ki sen üzülme
Ağaçlara bakıp ta gözlerini görebilirim
Yeter ki sen ağlama.
Seni sensiz de sevebilirim
Geçmişti yıllar hiç kimseye hesap vermeden
Zaten kimsenin hesap soracak hali kalmamıştı
Öyle ki saate bakmak bile sıradandı.
Zamanın geçmesi
Günün bitmesi
Yılların geçmesi...
Sen giderken
Zamana küsmüştüm
Yolları uzatmıştım çabuk gitme diye,
Yağmur yağsın istedim gözyaşlarım belli olmasın diye
Yağmadı.
Hiç bir şey yapmak gelmiyor içimden
Sana söyleyeceğim çok şey yok aslında...
Yarınlarına koşuyorsun umutla ama
Hayat yolu uzun bir maratondur bilirsin
Hangi rüzgar eserse essin
Hangi fırtına koparsa kopsun
Ve yollar ne kadar kaygan olursa olsun
biz mi duymuyorduk
yoksa susuyor muydu martılar
daha dün gördüm
beni görünce kaçtılar
ağlıyorlardı belki
ve belki de anlatmak için bir şeyi
Suçlu olan benim aslında
Yıkık dökük mısralara acılarımı sığdırmaya çalışıyorum
Kurumuş bir güldü hediye ettiğim karanlık yalnızlığa
Ve hiç yağmayacak bir yağmurdu duasına çıktığım.
Bir yolcuydum oysa ben bu savaşta
Ama her savaşta olduğu gibi
Güneş doğdu az önce..
Kaç kere doğdu şimdiye kadar
Kaç kere battı?
Yıllar sadece sözcüklerle sınırlı artık
Yalnızlık yaşamamızın tek sebebi
Bırak bitsin tüm ümitlerim..
Yorgunluğumdan geçerken yalancı düşlere
Yorgun düşerdim hep siyah gecelerde
Bir yıldız bekledim parlasın diye
Dolunaya doğru seslenirken
Şimşekler çaktı üzerime..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!