Şahin Karataş Şiirleri - Şair Şahin Karataş

İki Şubatta babamın hicreti
Dokuz şubatta annemin firkâti
Habersiz ansızın göçüp gittiler
Gurbette yalnız çekerim hasreti…

Soğuk Şubata sitemim bu yüzden

GÖNÜL NEDİR ?


Gönül;
-İlâhi nazargâh!

Kabirde sorarlar insana ne getirdin?
-Hiç !
Hırs, tamah, ihtiras… Sonunda ne kazandın?
-Hiç !

Nerde cüzdanın, nerde katların,yatların?

Âdem’le gelmişiz biz bu dünyaya,
Şu kısa ömürde gönül yapmaya,
Bir imtihandır ki, koşup durmaya,
Hayatın gerçeği bir an gibidir.

Fakir dâim kıt kanaat geçinir.

Yağar gönlüme ince ince,
Bazen lapa, bazen tipice.
Bembeyaz ipek yorgan gibi,
Üşüyen toprağa serince.

Bir nur gibi gökten inince,

Sevgi, ilgi odağı
Bilgi, güven ocağı
Sanki anne kucağı
Güzel çocuk yuvası...

Şefkat dolu yüreği

Yoksulum doğuştan, yüzüm gülmüyor
Evim yurdum viran, baca tütmüyor
Bahar gelmiş bağda bülbül ötmüyor
Derdime hiç çâre olmadın gurbet! ..

Bir tahta bavulla rızık bulmaya

Temiz tutar çevreyi temiz insan
Çocuk, genç, ihtiyar dikerse fidan
Pırıl pırıl hava, yemyeşil orman
Güzel insan, güzel çevrede yaşar! ..

Kentin sokağı, caddesi tertemiz

Öyle bir tutkuyla yandım ki, kalmadı mecâlim
Âcizdir hayâlini tasvire bîçare hâlim
Dil-i dîvâneyim, kalmadı idrâki ef’alim
Geçince sîneden handân, dîdemi kör etti, gitti!
Cemâlin şavkı vîrân gönlümü kor etti, gitti!

Yunus’un ilksözü, sonsözü sevgi
Hazreti Mevlânâ öğütü sevgi
Bektâşi Velî’nin nur yüzü sevgi
Güllere bülbülün nidâsı sevgi…

Sevgi şarkıda, türküde, güftede