Şahin Karataş Şiirleri - Şair Şahin Karataş

İrfan bahçesinde gezerler,
İlim çeşmesinden içerler,
Aşkın ateşinden geçerler,
Girelim canlar meclisine…

Onlar bilir âdâb-ı erkân,

İlk duyduğum ninnidir anadilim,
İnsanlığa ışık veren kandilim,
İlâhi, kaside, türkü, gazelim,
Sevginin dilidir güzel Türkçemiz…

Şarkıda, türküde, yanık yürekte,

Renk renk kırmızı, beyaz, pembe gül,
Çiçeklerin padişahı deste gül,
Peygamber’in kokusu sende gül,
Allah var, ne gam… Tebessümle gül…

Seven kalplerin ifadesi gül,

Evlâd-ı Râsûl-i ol Muhammed Mustafâ’yız,
Nesl-i Hazret-i Ali Haydâr-ı Murtezâ’yız,
Hem dahî yetmişiki Şehîd-i Kerbelâ’yız,
Sevenlere bendeyiz, yerenlere gedâyız...

Senden öğrenir şem’a yanmağı pervâneler,

İlim, irfan, kültürle aydınlanan,
Sanatla kendini bulacak gençlik,
Gelişen tüm dünyayla yarışan,
Çağlara mührünü vuracak gençlik…

Ümidi olmuştur ana-babanın,

Türk’ün ateşle verdiği imtihan
İngiliz, Fransız, Anzak perişan
Üç yüz bin şehidi bağrına basan
Tarihin destânı, şanlı Çanakkale! ..

Kınalı kuzular oldu seferber

Âlime, ârife hürmet yolumuz,
Dört kitap içinde hikmeti buldum.
Dâima canlara hizmet kolumuz,
İhsânın içinde îsârı buldum…

Cem olmuş dergâhta ehl-i dervişân,

Çocukları çok severdin,
Onlar gözüm nuru derdin,
Çocukla çocuk oluverdin,
Sevdim seni Peygamberim! ..

Nur gibi parlar gül yüzün,

Sararıp döküldü yemyeşil yapraklar
Nerde bahçemdeki sümbüller, leylaklar
Rahmete sevdalı susamış topraklar
Hem güzel, hem hüzün mevsimi sonbahar…

Gazeller yerde, solmuş goncalar güller

Ma’siyetten taşdı kitabım yâ Resulallah
Nefs elinden düştü nikâbım yâ Resulallah...

Hevâ-yı nefse esâretten olmuşum bîzâr,
Kalmadı erkân-ı âdâbım ya Resulallah…