Ben, hâla bildiğin gibi her akşam penceremden göğü selamlar, bakar bakar düşünürüm.
Şimdilerde de kuşları dert ettim kendime.
Nereye sığınırlar bu çat ayazda? Hiç mi üşümezler göçlerinde?
Göç demişken Firuze; sahi, sen çok üşürdün. Neredeyse dört mevsim hep üşürdün. Göçtüğün yere de vardı mı kış?
Sahi, sana oralarda kim bakar, kim ısıtır seni Firuze?
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta