Sadık Kocabaş Şiirleri - Şair Sadık Kocabaş

İnanma bana…
Ben hep kendi kendime
Seni sevmiyorum diye
Yalan söylüyorum

İnanma bana

İNSANLIK ZAMANI
"Bu karanlık, bu zulüm ELBET BİR GÜN SON BULUR!
Karanlığı yırtar güneş, AYDINLIĞA DEM VURUR!
YETER ARTIK! Sustukça çoğalan bu acı,
YETER! Eğildikçe büyüyen bu sancı!

İSYANA CEVABIN SESİ
Var git er, var git ki sesin sedasın
Hakikatten inen bir nur, bir yasın.
Külünden doğan Anka'nın nidası
Ne hoş geldin ey sır, ne yoldan geldin.

İyi bak gözlerime;
İnsanı görünce tanıyamazsın.
Üzerindeki elbise, kolundaki saat, ayağındaki ayakkabı;
Bol gelir kimi bedene, kıyafeti aldatır kimilerini.

Kalemsiz Şair benim adım,
Senin adın Suskun Deniz.
İkimiz de doluyuz, ikimiz de sessiz.
Anlatacak çok şey var da kelime yok.
Bir nefes, bir bakışla anlarız birbirimizi,

Nedense bilmiyorum,
Ne hikmetse birdenbire,
Buğulu pencerenin ardından,
Çıkageliyorsun usul usul.

Gözlerini gözlerime kilitleme,

Yeter artık yüze vurma
Kaybettim ben o Savaş’ı
Dönüp dönüp başa sarma
Kaybettim ben o Savaş’ı

Göremedim gözden oldum

Uzak Horasan'dan geldi bir er,
Mahmut Veli aslı, canlar bilir,
Yetim büyüdü, yoksulu sever,
Ziyaretimizi kabul et Keçeci Baba.

Kılıcın Zülüfü
Ben bir Anadolu türküsü,
Avazı kanlı, hiddeti dağlı.
Yüreğimde bir hançer,
Sırtımda çığlık yarası.
Gözlerimden akmaz su, kan akar.

Yüce dağların başını gezmiş,
Gelmiş buralara postunu sermiş.
Havaya miski kamber kokusu vermiş,
Kumandanlar başı kokuluca baba.

Doğama dokunan bulur belasın,