Aradın güzelliği besmelesiz benizde
Sevgiyi mızrakların ucunda alkışladın
İlkyazın sularını yıkadın son denizde
En sevimli düşmanın yüreğinde kışladın
Bâkire bir akrebin visalinden her gece
ANNECİĞİM
Anneciğim, okşa beni;
Sanma koçun kuzu kalır.
Gözyaşlarım kurusa da,
Yanağımda tuzu kalır…
Lodos tenli bir İstanbul şarkısında
sevdim seni Cevriye
Dalga-dalga vurdun sahillerime
Burgaç-burgaç martı çığlıklarında
köpük-köpük öptüm ıslaklığını
Servi boylu bir geceyi bekleyen
Yokluğu eğiriyor her nefes ince ince,
Emiyor yüreğimi şu girdap yudum-yudum.
Benliğim o sevdanın sahiline gelince;
Yarabbi, hangi “ben” in gözlerinde uyudum
Ki, ruhum silkeliyor titreyen tende beni?
Bir tesbihtir ömrümüz; otuz üç, doksan dokuz,
Devredip durur felek, varlık içinde yokuz…
Güreşir gönlümüzde her gece “ben” ile “biz”
“Ben”de birleşen “ben”iz; “ben”e bende değiliz…
At gözünde itdirseği
Mor sineğe özgü şölen
Bu muydu ellerin yeği
Bugün ceplerimde ölen
Yelkenleri açık gemi
Koşar yılkı yaylalara
İp koparan düşünceler
Kaynağı belirsiz dere
Altın kum sürür dibinde
Bulanık düşleri çeler
Altın sayılsa da sükût
Beynim bir kum saati, boğulmuş ortasından;
Süzüyor damla damla ölçüsüz zamanları.
Kubbe kubbe çınlayan yorgun kafatasından
Döküp de bir kalıba yaşanmamış anları;
Giydi bir postal gibi aklımın ayak sesi…
Zaman dörtnala koşan atların yelesinde
Dök eteğinden taşları Şahmaran
Dem bu demdir
Kanat sevda türküsünü dudaklarımda yine
Aşk alevden elleriyle gülü okşayan erdemdir
-Aruzun meltemiyle-
Uyu hâlâ seherinden göğe ağdıkça dilek
Uyu Mevlâ’ya kanatlandığı anlarda yürek
Bilebilsen ki gönüller bu ezanlarla uçar
Ulu dergâha dururdun yüreğin titreyerek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!