Merhaba bu yazıyı okuyan kişi,
Biliyorum, artık bu başlangıç bile eskidi. Ama başka türlü de başlayamıyorum. Sana mı yazıyorum, kendime mi... bilmiyorum. Belki her mektup biraz kendine yazılır, çünkü asıl dinlemesi gereken hiç kimse kulak vermemiştir zamanında. Ben de herkes gibi sustum.... Ama içimde o kadar çok söylenmeyen var ki... artık taşıyamıyorum. Bazı kelimeler, zamanında söylenmediği için zehir olur. Ben, o zehri içe içe yaşlandım. Şimdi içimde büyüyen bu öfke... aslında söyleyemediğim şeylerin çürüyerek içimi yakmasından başka bir şey değil.
Biliyor musun, zamanında söylemek istediklerimi söyleyebilseydim belki daha az kırılırdım. Belki bu kadar dolmazdım ama olmadı.
Biriktirdim.
Yutkundum.
Sustukça içim çürüdü... Şimdi ise geç.
Çünkü karşımda kimse kalmadı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta