Kadir Mevlâ’m nasip eyle,
Gönüllere er olayım.
“Yunus” gibi sevip böyle,
İnsanlığa yar olayım.
Bu duyguyu alma benden,
Sürmeli gözlerin sinem pareler,
Ne yaman haldeyim gör beni Sunam.
Göz göz olmuş içerimde yareler,
Sevdan bin bir derde kor beni Sunam.
Ah oddan ocaktan eyledin felek,
Benim de harmanım çecim varıdı,
Bilmem ki sen bana neyledin felek,
Benim de bir tahtım tacım varıdı.
Yar mı bıraktın ki sevip saracak,
Eteğinden serme sefil,
Öpecek mi sandın beni?
Sevdim diye seni gafil,
Tapacak mı sandın beni?
Sökülse de ciğerlerim,
Gonüldaşım deşip durma yaramı,
Azdırırsan sarışımı sorma heç.
El ardımdan deve yapar piremi,
Âleminen barışımı sorma heç.
Neler gelmedi ki bu garip başa,
Gökyüzünde bölük bölük turnalar,
Söylen hele bizim köyden ne haber?
Şen mi yoksa viran mıdır haneler,
Söylen hele bizim köyden ne haber?
Gökyüzünde turnam sıra sıralı
Alışmıştım her edana nazına,
Gönül kanatlanıp uçmuyor sensiz.
Dört beş gündür hasretim ay yüzüne,
Yıl oldu günlerim geçmiyor sensiz.
Bu ulvi sevdamı ne bilsin eller,
İç geçirip dalışımda,
Duygularla doluşumda,
Ben her nefes alışımda,
Sensizliği yaşıyorum.
Ne zaman mehtaba çıksam
Her nefes içimde taşırım seni,
Bu deli divane kulda sen varsın.
Derinden derine yaşarım seni,
Bendeki her türlü halde sen varsın.
Bir garip aşığım çağladım, coştum,
Gündüz hayallerim gece düşlerim,
Bir aşkından bir de senden ibaret.
Yürek yangınlarım bu gözyaşlarım,
Bir aşkından bir de senden ibaret.
Halime “divane” dese de herkes,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!