Beyaz kız geride kaldı
Terk etmedim onu
Sadece ardımda bıraktım
Güneş ülkesinden kovulmuş gibiyim
Karanlığın kalbine ilerlemekteyim
Söndü ışıklar
Şehrin en karanlık tüneli
Bir o kadar da renkli
Şiirle harmanlanan kalbim sevgili
Bilirim korkarsın içinden geçmeye
Bir girersen daha çıkamazsın
Bundandır korkun
Gelin, şiir paylaşalım
Kara tahtaya isim yazalım
Muzip muzip gülenleri yaramaz diye yaftalayalım
Ders boş geçsin
Biz haylazlığa dalalım
Hoş, alim olsak ne fayda
Kaşif;
Beden toprağa gömüldüğünde ruh özgür kalır
Artık ne sesi ne de nefesi duymaya lüzum vardır
En nadide güzellikler ruhlarla yaşanır
Zira hisler sözcükleri kifayetsiz bırakır
Hem aşk en iyi sonsuzken tatlanır
İçimde kaybolan bir çocuk var
Bulamıyorum desem yeridir
Gözü yaşlıydı giderken
Mendili yoktu
Sevincini çalan oldu
Mutluluğunu alan oldu
Kayıp sevgilim
Bir gün canıma tak edecek
Her şeyi bırakıp peşine düşeceğim
O gün.. o güne kadar
Şu vazo, şu çiçekler
Kitaptaki tutsak öyküler
Bir arıcı ile konuştum
Kekik sindirime iyidir dediğini duydum
Ayrılık acısını sindirmeye de iyi midir diye sordum
Aldığım cevaptan hoşnut oldum
Gönül bahçesinde yetiştirdiğniz zaman
Kekik her acıyı dindirir
Öyle deme ey Kemankeş!
O benim en kıymetlim
Gözümden sakındığım incim
Gözümün nuru çiçeğim
Sabah güneşim
Kara gecede ateşböceğim
Kendini yazmaktan alıkoyamayanların imtihanıdır geceler
Hisler ve duygular karanlığın içinden bir ordu gibi hücum eder
Kaçacak delik bulamazken şiirler gel der
Şair hüznü ve yalnızlığı sinesinde misafir eder
Kibarca park ettim balkonun dibine
Dilenci oldum o meşhur sevgine
Dizlerim sızlar pedal çevirmekten
Kalbim ağlar yalnızlık çekmekten
Bana bir buse ver
Soğuk bir dil değdir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!