Remzi Gülek Şiirleri - Şair Remzi Gülek

Hiçlikte boğulur insan
Düştüğünde masalından
Onlar, inkar eder durmadan
Kovulmamak için üvey masallarından

Oysa, bir masaldır insan

Kuşlar uçar, şarkın çalınır
Derin bir ah kopar
Ve sessizliğin kapısı açılır

Sen bakarsın o kapıdan Dünya’ya

Gece olunca çekilir sular
Simsarlar susar
İçimdeki insan
Susuzluğuna kanar

Tanrılardan sıkıldım

1
Şimdi her şeyi bırakıp gitsem
Unutur muyum, unuttuklarımı yeniden
Ya da vazgeçip dönsem
Hatırlar mıyım yeniden

1
Bir rüya
Uçuyor
Uçurumların üzerinden

Bir rüya

Yeni bir bahar açtı ruhum
Sükut-u hayâllerden de doğulmaz mı?

Hiçbir mevsim bâki değildi oysa
Bir güzün güllerini koklayan bulunmaz mı?

Tatil günlerinde caddeler
Özgür taklidi yapan pişkin köleler
Ve aşık taklidi yapan budala mutsuzlarla
Dolup taşmakta

Birer şimşek gibi çakarken beklentiler

telaşa mahal yok
hepimiz öleceğiz
ve o son anda dahi
aynı hasretliği çekeceğiz

Bak
Bir mum olmuşum
Buram buram eriyorum
Ama bu öyle
Söndürebileceğin bir ateş değil su ile
Bu ateşi yanarak söndürebilirsin sadece

Umudun ve umutsuzluğun ötesindeki bir ormanda kayboldum
Kurtulmak yahut yerleşmek endişesi taşımaksızın yürüyorum

Gözüme çarpan ne varsa seyrediyor
Yaşamın kokusunu soluyorum