Refika Doğan Şiirleri - Şair Refika Doğan

Seninle dolu dolu yıllarım gelir akla
Ansızın hüzün çöker; ben yanarken, sen inle!
Bulanık su ile hiç yapılır mı el ense?
Elense anılardan n’ olurdu, kara akla!

--Halkımı düşünerek, halkıma veriyorken,

Dertli başım eser durur, can dayanır yanar her an
Bir selâmın getirmeyen posta geçer, yağar boran.


Âh be gülüm, batan günüm; açsa nolur şu bahtımız
Bitse zulüm, susar ölüm; gel ne olur yürek saran!

Barış; sevginin dostluğun, yaşamın tadı
Gökyüzünde güvercin kanadı…

Güneşin yedi rengi, birleşen öz bayrakta
Anadilin ahengi, özgünlük barış…

Sen ki; meydan okuyan, karanlık gecelere
Küsülü kirpikleri dost eden hecelere
Sökük bakışlarını diken bilmecelere
Dilerim; yeni yılda gönlün murada ere!

değerli dost, Mehmet Emin Türkyılmaz’ a saygıyla...


“ Kaldırımlar 1

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;

Âşık Kazanoğlu' na dostça...

Virane gönlüme çökünce hazan?
Sarının kastını arar geceler
İçimde çoğalan alkımı bozan
O kadim dostumu sorar, geceler

fırtınalı yüreklere…


Bilemezdim ki
Karşıma çıktığın gün
Yol ayrımıyla

Aşk ı, beşeri duyguların ötesinde algılayanlar için yaşamak bir beceri, aşk a giden yoldur. r.d


ben doğanın çiçeğine alına
börtü böcek, ağacına, dalına
ben arının petekteki balına

Hani, son gelişinde yüreğine sardın ya!
Sandım, bu candan sarış ebediyete kadar...
Diz çökerek önünde yalvarıp yakardım ya!
-Gitme, bu gece de kal... Gitme, yüreğim bahar!
Sevgi kurşunlarıyla gömelim kışları yâr...-
Sen vefasız hayırsız, sen de beni vurdun ya!

Nadir Sayın dost a...



Tesadüf değildir dostluk kavşağı
Arşın zor yolunda tenler buluştu