Gecenin ortasında bir adam dolaşıyor başıboş.
Sokakların dili karışmış, kaldırımların taşı yok.
Ölüm karanlığı çöküyor üstüne, elleri bomboş.
Sanki koşan ayakları değil, duvarların sesi yok.
Sabahı beklemeden dolaşıyor bir adam başıboş.
Çıkıyor bir tepeye güneşi görmek için her yer boş.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta