Fizikçi Ahmet Şiirleri - Şair Fizikçi Ahmet

Neredesin n-apıyorsun, kiminlesin, kimdesin.
Kimi seversen sev, benim olmadığım yerdesin.
Gözlerimde sen, elbisemde kokun her yerdesin.
Aklıma geliyor gidişin, yandığım gündesin.

Seninle geçen günlerimiz bitmeyecek sandım.

Gün gelir, aşk da ölür.
Saatler devrilir, mevsimler erir.
Hayat yokuşunda kalpler gerilir.
İşte o gün, aşk da ölür.
Şimdi sırası değil sevmelerin dediğin o gün.
Ses çıkarmaz, kendi içinde ölür.

Bir sevda uğruna gözleri benden başkasına bakıyor.
Her bakışında da kalbimi yeniden yeniden dağlıyor.
Bir hayal uğruna düşleri benden başkasına gidiyor.
Her konuşmasında kendini sanki yeniden parçalıyor.

Sabah söylediği sözleri akşam haykırınca duymuyor.

Sıra bana geldiyse.
Gün geceye evrildiyse.
Vakit tamamına erdiyse.
Susmasın, konuşsun o zaman dudaklarım,
Söylesin bir kere daha,
“Gitme kal” diye.

Hadi çare bul bu derde.
Gece ay yükselirken gök yüzünde.
Bir dilek kalsın elinde.
Gündüz güneş doğarken pencerende.

Yazdım.
Sildim.
Yazdım.
Sildim.
Dün gece.
Geçmişi hatırlatan ne varsa…

Zamansızdı sadece biraz zamansız.

Belki de zaman lazımdı sadece biraz zaman, amansız.

Kışın yapraklar bir bir düşüyor.
Sobanın üstündeki su üşüyor.
Geceleri aklım seni düşlüyor.
Eskisi gibi sevemem, gelme.

Size kar yağar, bize ayazı gelir.

Kimselerle konuşmuyor, yalnız dolaşıyor.
Gidecek buralardan, kendiyle boğuşuyor.
Fazla vakti kalmadı, gözleri kararıyor.
Kim sorarsa söyleyin, ölümle konuşuyor.
Artık dönemezsin geri, gelmiştin bir kere.

Gidiyorsan, ışığı açıp da git.
Karanlıktan korkarım, en iyi sen bilirsin.
…

Gidiyorsan, acele et.
Bilirsin, yavaş insanları sevmem.