Fizikçi Ahmet Şiirleri

Neredesin n-apıyorsun, kiminlesin, kimdesin.
Kimi seversen sev, benim olmadığım yerdesin.
Gözlerimde sen, elbisemde kokun her yerdesin.
Aklıma geliyor gidişin, yandığım gündesin.

Seninle geçen günlerimiz bitmeyecek sandım.

I
Hatırlıyor musun? A Kadın
Benimle geçen en güzel günlerini.
Unutmak mümkün mü? Söyle. A kadın.
Nasıl unutabilirsin ki…
Ellerinin, ellerime değdiği günü,

Anlat…
Bana, seni sevmenin ne demek olduğunu anlat.
Sabah uyandığında gördüğün güneşi,
Öğlen yediğin yemeği,
Akşam, kurduğun düşleri anlat.
Gezdiğin yerleri,

Gün gelir, aşk da ölür.
Saatler devrilir, mevsimler erir.
Hayat yokuşunda kalpler gerilir.
İşte o gün, aşk da ölür.
Şimdi sırası değil sevmelerin dediğin o gün.
Ses çıkarmaz, kendi içinde ölür.

Başlığı sen koy ama sakın adın olmasın.

Gizledim senin adını kimse duymasın.

Karala gel geçmişini yazılı kaydı olmasın.

Uykularım kaçıyor, geceler dar geliyor.
Seher vakti gelince, ay güneşi kovalıyor.
Neden gelmiyorsun her gece kadınım,
Senin, bende kalman bile bir başkadır.

Ansızın ismini anarken, kalbim titredi.

Bir sevda uğruna gözleri benden başkasına bakıyor.
Her bakışında da kalbimi yeniden yeniden dağlıyor.
Bir hayal uğruna düşleri benden başkasına gidiyor.
Her konuşmasında kendini sanki yeniden parçalıyor.

Sabah söylediği sözleri akşam haykırınca duymuyor.

Sıra bana geldiyse.
Gün geceye evrildiyse.
Vakit tamamına erdiyse.
Susmasın, konuşsun o zaman dudaklarım,
Söylesin bir kere daha,
“Gitme kal” diye.