Fizikçi Ahmet Şiirleri - Şair Fizikçi Ahmet

Beni böyle bırakıp gitme
Sevmek varken aldanma
Koşturtma peşinden
Kan benimle sevdalarıma

Külfeti çok olur aşkların

Bir şiirin içinde olsa da bir fikir.
Bir fikrin içinde yeşeriyor her şiir.

Sevmelerin en güzeli, nedensiz sevmekti.
Çook sonra anladım. Bir nedeni varmış.
Tamam da neden ?
Bir insanı sevmek için nedene ne gerek var.
Nedensiz sevilmez mi ?
Soramadım ama öğrendim.

Her şey yavan, seninle her şey talan.
Her şey yalan, sensin vuslatta kalan.
Nerede, özledim demeler.
Nerede, boynumdan öpmeler.
Susarken anlaşmalar.
Göz kırparken, yanaklarının kızarması.

Gidemediğin gecelerde kaldı rüyalarım.
Sevemediğin sevdalarda kaldı bakışlarım.
Öpemediğin dudaklarda kaldı çatlaklarım.
Nereden baksan yalnızlığım, ağlamalarım.

Aklında hiçbir zaman baş başa kalamadık.

Sevdim sabaha karşı, bir nefes gibi.
O, bir türlü gelmedi.
Ömürlüktü belki aşkı ama yetişemedi.
Ayıracaksa ölüm ayırsın bizi, dedi.
Beklemedi ama gitmedi.
Çağırdı, sevecekmiş artık beni.

Yine beni benden aldın, götürdün çok uzaklara.
Tekrar geri getirmedin, bıraktın kaldım orada.

Durmak istese duramaz, kopar ağaçtan yapraklar.
Söz dinlemiyor bu gönül, koşar peşinden yakalar.

Olmadı bu ayrılık, beceremedim dön geri.
Sevmedim yalnızlığı, barışamadım dön geri.
Nasıl yaparım şimdi sensiz bu yaban ellerde,
Nerede bıraktıysan ordayım, artık dön geri.

Gördüğüm herkesi sen sanıyorum yürürken.

Öyle güzel ki gözlerin;
Orada kalmak,
Orada yaşamak,
Orada, ölmek istiyorum.

Öyle afili ki sözlerin;

Yanımdan geçen rüzgâr adını fısıldamakta.
Kokun geliyor bazen sümbüllere kanıyorum.
Merak etme kalbim kalbinle hep aynı frekansta.
Bana geldikçe rezonansına kapılıyorum.

Gündüzler bu kadar kısa, deniz durgun değildi.