Kimse,hiç kimse
Senin hiç kimsen olduğumu
Sanmasın
Kucaklar gibi sımsıkı
Sıvazla sırtımı
Kimsenin aklına
bir buket çiçekle kandırmışım
yalancıktan sevmişim seni
kaşla göz arasında
öpüvermişim dudağından
laf bunlar
fırsat düşkünüymüşüm üstelık
kapını kapa, bacanı tıka
sakın yalnız çıkma sokağa
seni tanıyanlar
giriverecek mecnunsu kılığa
çarşı-pazara uğrama
kimselere adres sorma
yüzünü tanıdığım eşkaline yanıyor katil
sular seller akıtıyor ganj’ın gözleri
yakıyor gizemi buhurdan kokan sefiller
ölümcül ruhunu ateşe doldurup sersefil
Allahım! Allahım!
yere kapaklanıyor safdil!
Bir ömürlük saltanatım kalacak
Sahte dimağlarda tükenmiş
Karımın gençliği hamiline yüklü
Seyr-ü sefer yüklü limanlara demirlenmiş
Nicesinin göz koyduğu server-i bülendi
Yalnız rüyalarla bezenmiş
Hüzün türküsü çağırır gibi olacak
Özlüyor geceyi, küçülüyor gözlerin
Yaprak, çiçek aydınlığı çökmüş tenine
Matem tüttürecek yıldızlara fenerin
Gökkuşağı ahengi sararmış çiçekler
kurşun döktü sevda kuşları
kanatlanıp göğermiş kül rengi
tuba ağacında zümrüt-ü anka...
sevdaya bağışladılar seni hey hat!
tutunmuş kızıl perçemine yıkanıyor vahalar
havz-ı kevser nişanesi duru göller...
İlk kızımın doğumunun ardından
Sabırla geçti on yıl, kocca yalan
Ennihayet ikinci kızımla talih etti deveran
Ablası kıskandı elbet
ilgi küçüğe!
Bizim hanım sezaryenli-kırk gün kıvranınca
Kız;
Durmadan hafif terli avuçlarını ovuşturuyor
Ve ürkek, iri açıyor gözlerini
Soruyor bu kez cesaretle:
-Sana güvenebilirmiyim?
Hiç endişelenmiyor adam
Yüklenmiş kamburunu boy paltosuna
Bürünmüş kayıp zamanlar atkısına
Gıcırdayan kağnısı kastedermiş canına
Hırsızlar gün boyu arşınlanmış kaldırımları
Ömrünün yılkısıdır şehirde bursalı adam
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!