RAHMANA DOĞRU
Ömrümüz bir gemi hayat nehrinde.
Tam sahip değiliz ona seyrinde.
Malik miydik cana, ana rahminde.
Yüzer bir rotada Rahmana doğru.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Yüreğinize sağlık değerli dost selamlar
Atila Bey;
Bir insan ömrünün 'başlangıçta' çizilen yolunu, varacağı menzili çok etkili, ahenkli, duygulu, arada bir coşkulu bir biçimde şiire dökmüşsünüz...
İnanın yazdıklarınız, çoğumuzun bildiği halde 'aklına getirmediği', ihmal ettiği, bu nedenle 'nefsinin esiri olduğu' gerçeklerdir...
Sizi kutlarım... Şiiriniz 'tam puanla' listemdedir... Saygılar, selamlar Kardeşim...
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta