Portakal çiçeklerinden taç yaptığımız,
kara trenlerin arkasından bakıp,
hayallere daldığımız,
kağıttan gemiler yapıp,
suya bıraktığımız denizimizde kaldı çocukluğumuz.
Portakal çiçeği kokulu parfümlerle
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
