Ben aşık olmadan önce bir sürü dostum vardı.
Yaşıyordum kafama göre, özgürce.
Başımdan hiç eksik olmazdı gök yüzü.
Geceyi sen sevdirdin bana,
Bu zifire sebep sensin.
Şimdi eriyorsam yavaş yavaş;
Haddinden fazla sev, zerresi kadar sevilsende
Gözünde çığ gibi büyüt, avuçlarında eriyip gitsende,
Sana zarar versede, daha da feda et tüket kendini.
Hep çok ol, o seni azaltsada.
Çünkü ahmaksın sen, ve aşıksın...
Yalnızlığın süsüydü susmak
Ve bir bakıma her gece ölmekti,
bir fasıl gibi sensizliği dinleyip uykuya dalmak...
Unuttuğuna göre sen bilirsin
unutmak için kaç gece gerek,
kaç şişe içmeliyim kendimden geçmek için,
Kaç ten geçirir yatağımın soğukluğunu.
Hangi şehrin sokakları daha çıkmaza sokar beni
Ve hangi oda sensizliğe alıştırır bu bedeni.
Unuttuğuna göre sen bilirsin
unutmak için kaç gece gerek,
kaç şişe içmeliyim kendimden geçmek için,
Kaç ten geçirir yatağımın soğukluğunu.
Hangi şehrin sokakları daha çıkmaza sokar beni
Ve hangi oda sensizliğe alıştırır bu bedeni.
Sanıyorsun ki unutamadığımdan seni bu dalıp dalıp gitmeler,
Ölü gibi dolaşıp, tebessüme düşman suratsızlıklar.
Bil isterim yanılıyorsun;
Gecelerdir uykusuzum,
Bir uyusam bir daha adın gelmez aklıma.
Ne var ki geceler senden yana.
Bazen nefesim kesiliyor,
Kesilmiyor bazen resmen ölüyorum.
Kefenimi titreyen bedenime sarıp doğruluyorum yerimden sana küfretmek için,
Sonra da en kutsal şiirimi okuyorum beni cehennemde ısıtacak kadar sıcak. Adı "sen".
Gerisi malum "sen gittin ya benim bütün cümlelerim günaha zaten meyilli"...!
Küçük küçük intihar ediyorum sensiz uyuyarak her gece.
Ve yokluğuna uyandığım her sabah yaşayan bir ölü oluyorum.
Ah şu kırık kadeh;
Aşkların, Mutlu anların,
Nice ayrılığın ardından şerefe kaldırıldı da bir senin gidişinde öyle sessiz, öyle üzgün kala kaldı. Zira gidişinde şerefe denilecek bir an yaşanmadı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!