Dedi ki senin bu yaşadığın da hayat mı? Sustum.
Kalbim olmayacak bir aşkı yaşamak için çırpınıyor.
Her geçen gün seni biraz daha yüceltiyor gözümde.
Bende farkındayım bu köhne dünyada aşkı haketmeyen birine pervasızca bağlanmak yaşamak olamaz.
Ama ben hayatı değil seni seviyorum.
Aksi halde seninle içine eder miydim? Hayatımın..!
Cehennemin dibine kadar yolun var dedi,
ben o yola seni severek bir kez çıktım.
Bir daha mı? asla.
Gitti;
Belki canını yakıyor bu ayrılık duygusu,
Bil daha da yakacak!
Ama korkma.
"Eğer aşk bile bitiyorsa,
Bitmeyecek duygu yoktur hayatta..."
Bitti artık sevmiyorum seni dedim.
Konuşmadı;
Söyleyecek bir şey kalmadığından mı?
Yoksa cevap verilmeye değmeyeceğinden mi?
bilmem.
Ama hıçkıra hıçkıra ağladı.
Bir fahişenin regl olduğu güne denk gelmek gibi bir şeydi,
Senin bana sunduğun bakir aşk.
Bu ayrılık sana da zarar veriyor.
Param parça olmuşsun farkında değilsin
Ne yana dönsem senden bir parça.
Dağılıyorsun, uzaklaştıkça hayatıma...
Adeta ölüm var dilinden dökülen her elvedanın altında,
Göğü kucaklayıp özgürlüğü sunan gözlerinde matem.
Ellerin ellerimi yarı yolda bırakacak kadar güçsüz.
Bu düpedüz sevdamın cenaze töreni.
Ve sen buna utanmadan ayrılık süsü veriyorsun.
Oh be;
Tüm o süslü kelimeleri, aşk kokulu mektupları.
Her boş vaktimde yanına koşup sarılmaları,
Yağmurda kendim sırılsıklam olurken şemsiyemle seni korumayı,
Hasta olduğunda iyi olman için çırpınmaları,
Kendime ayıramadığım zamanları pervasızca sana harcamayı boş veriyorum artık.
Benim de mutluluktan uçtuğum zamanlar oldu elbet. Umutlarımı, hayallerimi paylaştığım aşklar.
Ama öyle bir an geldi ki hayat bana o kadar uçma dedi, yüzüme tokat gibi çarparcasına ayrılığı koyup önüme, beni mutlu bir rüyadan uyandırdı. Meğerse dinlediğim şarkılar onun için güzelmiş, onun için anlamlı geliyormuş kuşların sesi. Bir ayrılık bu denli mi değiştirebilir hayatı.
Onunlayken sahip oldukların bir yana;
Giderken çocukluğunu, mutluluğunu ve adeta yaşama sevincini götürmesi en acısı diye düşünürken, daha acısı saklanır gelen her günün ardına.
Beraber yürüdünüz yollar, bizim dediğiniz şarkılar, en sevdiği yemek, gezdiğiniz her yer zehir eder yaşamı. Yarın olmasın diye dua eder hale gelirsiniz.
Unutmak isteseniz de unutturmazlar, zaman ilaç olmak bir yana ayrılığa kol kanat gerer...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!