Adeta ölüm var dilinden dökülen her elvedanın altında,
Göğü kucaklayıp özgürlüğü sunan gözlerinde matem.
Ellerin ellerimi yarı yolda bırakacak kadar güçsüz.
Bu düpedüz sevdamın cenaze töreni.
Ve sen buna utanmadan ayrılık süsü veriyorsun.
Oh be;
Tüm o süslü kelimeleri, aşk kokulu mektupları.
Her boş vaktimde yanına koşup sarılmaları,
Yağmurda kendim sırılsıklam olurken şemsiyemle seni korumayı,
Hasta olduğunda iyi olman için çırpınmaları,
Kendime ayıramadığım zamanları pervasızca sana harcamayı boş veriyorum artık.
Benim de mutluluktan uçtuğum zamanlar oldu elbet. Umutlarımı, hayallerimi paylaştığım aşklar.
Ama öyle bir an geldi ki hayat bana o kadar uçma dedi, yüzüme tokat gibi çarparcasına ayrılığı koyup önüme, beni mutlu bir rüyadan uyandırdı. Meğerse dinlediğim şarkılar onun için güzelmiş, onun için anlamlı geliyormuş kuşların sesi. Bir ayrılık bu denli mi değiştirebilir hayatı.
Onunlayken sahip oldukların bir yana;
Giderken çocukluğunu, mutluluğunu ve adeta yaşama sevincini götürmesi en acısı diye düşünürken, daha acısı saklanır gelen her günün ardına.
Beraber yürüdünüz yollar, bizim dediğiniz şarkılar, en sevdiği yemek, gezdiğiniz her yer zehir eder yaşamı. Yarın olmasın diye dua eder hale gelirsiniz.
Unutmak isteseniz de unutturmazlar, zaman ilaç olmak bir yana ayrılığa kol kanat gerer...
Ayrılığa sonsuz bir inanç gibi bakın,
Zira sevmek diye bir şey yok.
Gelmeler hep gitmelere gebedir.
Ve ayrılıktan önce Aşk yoktur.
Şairlik ederim ki sizin en uzun sevileniniz henüz terk edildiğini bilmeyeninizdir.
Ne yaşayabiliyoruz dolu dizgin Sevda'yı,
Ne de özlem denen bu vebaya derman bulabiliyoruz.
Ya başlamadan bitiyor.
Yada başkasına gidiyor.
Yine yalnız kalıp içimizde kalan aşk yükünü sineye çekiyoruz...
Demekki ben seni hiç dinlememişim,
Söylediğin hiç bir sözün yüklemine dikkat etmemişim.
Senin geliyorumların bile gidiyoruma gebeyken,
Ben kurduğun her cümleye senden habersiz anlamlar yükleyip,
Sevmek adına kendimce verdiğim bu çaresiz emeğe,
Seni pervasızca dahil etmişim.
Bazıları için sevmek sperm gibidir.
Ve onlara göre aşk dedikleri bu hastalık yalnızca cinsel yolla bulaşır…
Yarım yamalak harflerle anlatılacak kadar düştü,
Bir zamanlar cümlelere yüklediğim anlamlarımın yetersiz kaldığı 'aşk'. Küflenmiş hayallere gizlenen bi özne ne zaman oldun hatırlamıyorum. Oysaki yüklemler ve yaşam seninle daha bi anlam kazanırdı...
En acısı da ruhunu boşaltıp kendine yer açmak istercesine,
Huzur bulduğum kollarınla beni bir yabancı gibi itişin oldu.
Belki o ana kadar gayri resmiydi ayrılığımızda,
sanki ben kabullenmek istememiştim...
Cenneti ayaklarının altına alıp,
Cehennemi kucaklayan kadın...
Sen şirk koştun sevişmelerinle,
Sevdamın saflığına.
Bense aşkına inanarak Adem oldum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!