pervasız Haykırış geçer önümüzden

kırk gün kırk gece ağladım
gözyaşlarım çürüdü
tuz buz oldu
az buz değil
kendimi temize çıkarmak için uğraşım
kendini denize çıkarmak için uğraşım
yetmiyor
beklediklerime karşı yaptıklarım

sinoptan ve bursadan ve senden korkuyorum
çünkü oralarda dört mevsimi kırk geçiyor
elinde avrupa
“mavi gözlü dev”
çekip gitmiş
denizin ve anasının kucağından
ateşle barutun ayrıştığı yerde
şimdi
pervâsızca kırlangıç kokuyor
türkiyeyi ve memedi düşündükçe

bir gülebilsem
erosa benzeyeceğim
sana geleceğim
yağmurdan ve heyecandan titreyerek
ya bosnada mavzer olacağım
ya erzurumda karanfil
patlayacağım
bil ki
iki denizin birleşmesi gibi
birleşir ellerimiz belki

3 Şubat 94
Ankara