Pervanesi oldum aşk-ı ateşin
Közü senin olsun kül bana yeter
Gönül bahçesinde yoktur bir eşin
Güller senin olsun dal bana yeter
Ağlar ezgilerim inleyen telde
Sonu hiç gelmeyen türküsün dilde
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var