Paslı Çıpa Şiiri - Kasım Kobakçı

Paslı çıpayı, tuz yaladı limanda bu akşam,
Ruhumda asırlık gemi yorgunluğu,
Vuruyor kıyıma, irili ufaklı dalgalar,
Bu kırık pusula mı, yolculuğumdan arta kalan?
Halbuki, hiç işitmedim okyanusun çağrısını,
Rüzgârlar yemin etmişti oysa,
Ufukta, yeni karalar sunacaklardı.
*
Sadece notaları dizerdim, bir vakitler,
Avuçlarımda, taze mürekkep rayihası,
Leke düşmemişti henüz, boş sayfalarıma,
Gerçekten masum, bir satır mıydım ben,
Bir gece yarısıydı, o ses duyulduğunda,
Kalemim titremişti aniden,
İlk o an yırtılmıştı, içimdeki kâğıt,
Paniğe kapılmıştı harflerim,
Dökülüvermişti zihnimden, bütün kelimeler.
Birden, babamın suskunluğunu hatırladım sonra,
O eski şarkı, defnedilmişti ruhuma,
Fısıltıyla dedim ki,
Olgunlaşmak böyle bir şey herhalde.