İnsanların aklından geçirdikleri aynadan görünseydi,
korkularından ve utançlarından bir ömür aynaya bakamazlardı.
ben kırmızı sen beyaz
nakış nakış hilâlim.
aşkımızı yıldıza yaz
beste beste helâlim....
aha geldi yine bir yaz
Ne kadar hüzün varsa cana yükledin...
Ayrılığın ertesidir,
Şimdi git yüreğimin dibine kadar...
Ne kadar hüzün varsa cana yükledin.
Ayrılığın ertesidir,
Şimdi git yüreğimin dibine kadar.
ördü mü göz hareni ayrılığın nakışı
şebnemin kokuyor mu firakın rayihası
intizar kırığı kokar gecenin aroması
yıkılır hüznüm ile şu cihanın kubbesi.
yaktı mı gök kızılın ciğerimin ateşi
Yokuşu sırta vurduk, sürdük düzünü
Bilmemki nasıl anlatayım ayaz gecelerin ihlas yüzünü
Ve bir elif miktarı ooff çekip ölüşünü...
Gül kokar ayrılığın sefası... İçimizde
bir öyküde geçer adın...
sen ayrılık türküsü,
ben saatın dördü-beşi,
bardakta soğuyan çay eşliğinde,
sabahı olmayan gecelerde.
hicranlar karışırken hayallere,
Gözlerin dönüşür ab-ı revana,
Arı konmaz olur bal kovanına,
Elbet varacağız hak divanına,
Seni sana hasret koyar ayrılık.
Dağlarını tipi sarar, sis sarar,
Duyulur uzaktan ince bir siren
Götürür o yârı bir kara tren
Bu nasıl bir ayrılık nasıl bir acı
Yok mu bu acıya bir merhem süren
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!