Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

gün batımı erkenden
bulutlara baktın mı
rengin her tonlarından
yelle bir lik aktın mı

yalnızlığına hüzün

birliğinden türkü söyler
tan yerinden ağarırken
mağarada kürkü neyler
can derinden çağırırken

sırça saray gözün kırpa

dalınca göz geriye
çocukluğuna doğru
gelincik dalda eğri
kırmızı çal beriye

bahar çiçek sepelek

gün batarken gurup
tavşan kanı çay gibiydi
güneşin son ışıklarında
kanatlanan çığırtkan kuşlar
güzel bir görünüm sunuyorlardı
dingin gece başlıyor yine

oşt oşt deyip köpeği
karşıladı geleni
yüz kiloluk yapağı
çarşıladı aleni

kilo bir lira dayı

gülünden burcu kokar
şuramdan burcu sokar
çiçek bahçesindeyim
dolunay burcu yakar

yanağında benin var

kolay gelsin ağalar
harmanları yığalar
çiftle çubuk içindir
dirlik düzen doğalar

tarlayı sürecekler

can adadım yoluna
bakamam başka göze
düştüm sevi suyuna
gülemem başka yüze

sevdaya göz yaşları

iki beden büyük
bir beden küçült
iki can birse
bir can daha çıkar yola

yıldızlara soruyorsan

eskimişe tut
emekliye ayrılmış
bir öğretmenim
izim tozum kaldıysa

usu takınca