Ozan Bindebir Şiirleri - Şair Ozan Bindebir

Bülbüller tutulup kafese doldu,
Kargalar ötüyor gülün üstünde.
Olgun meyve yerde ezilir oldu,
Ham meyveler kaldı dalın üstünde.

Çalışan, üreten, toprağı eken;

Bilemezsin güzelim
Aşkın beni yaralar.
Yanakları gamzelim,
Aşkın beni yaralar.

Saçın sırma tel gibi,

Memleket hâlini sormayın bana,
Yediler, yuttular benim ülkemi.
Özü insan olan dayanmaz buna,
Çıkmaza attılar benim ülkemi.

Ezilenler varsa, mutlak ezen var.

Sen bir Mustafa’ydın erdin Kemâl’e
İlim ne demektir, bildirdin Ata’m!
Bayrağım kavuştu yıldız, hilâle
Milletin yüzünü güldürdün Ata’m!

Hain oturmuştu saray tahtına,

Felek, şikâyetim söyleyim sana,
Böylesi hayatı al başına çal!
Dünyada ölümü arattın bana,
Böylesi hayatı al başına çal!

Hazan vurmuş bir gül gibi soldurdun,

Şu Allah'sız Allah'lılar bana 'Allah'sız' demişler,
Allah ile dostluğumu Allah'sızlar bilmemişler.

20.02.2010

Çileyinen geçti günüm,
Bir yalaka olamadım.
İnanınki çok üzgünüm,
Bir yalaka olamadım.

Gıcılayan arabaya,

(Dört Ayak Kafiyeli Örneği)

Kâinatta Hakk’ın gizli sırrı var
Eren erer eremeyen eremez.
İnsanların sağlam gözlü körü var,
Gören görür göremeyen göremez.

Yar başımı derde saldı,
Gözyaşımı eller sildi.
Şu bağrımı vurdu deldi,
Paraladı, paralandım.

Uyumadım gündüz, gece

Aşkına düşeli dertli söyleyen,
Dil’imi armağan etti yâr bana.
Bu günümü dünden beter eyleyen,
Hal’imi armağan etti yâr bana.

Aklımdan olurdum adı dendimi