Ozan Bindebir Şiirleri - Şair Ozan Bindebir

Ayvayı, turuncu sayayım derken,
Narımdan olmuşum narımdan dostlar!
‘Şekersiz, sâfi bal yiyeyim’ derken;
Arı’mdan olmuşum arı’mdan dostlar!

Bir sağına bakar, bir de soluna,

Davetiye vermemiştim,
Erken geldin ihtiyarlık.
Hal hatır da sormamıştım,
Erken geldin ihtiyarlık.

Sanki lime lime etim,

Zalimlerin hele bakın işine,
Din adına insan soyandır bunlar.
Kan bulaşmış nice yerde dişine,
İnsan eti ile doyandır bunlar.

Sarığı, cüppeyi giyer gezerler,

İnsanlık yoludur yolumuz bizim,
Biz yanlış yollara sapan değiliz.
Hak, diye can verir ölümüz bizim,
Gösteriş uğruna tapan değiliz.

Medet Mehti, demem çünkü ölüdür,

Cennetimi ben yaparım;
Hem gılman, hem hûriyim ben.
Ben yaparım, ben taparım,
Böyle garip biriyim ben.

Sırlar dolu bir kutuyum,

Eller gibi kandıramam,
İstiyorsan gel sevdiğim.
Göğü yere indiremem,
Hakikati bir sevdiğim.

Ne makamım, ne şöhretim

Çok sesi yükseldi başı feslinin,
Lâikliğe sahip çıkamadık biz.
Oyuncağı ettik kara seslinin,
Lâikliğe sahip çıkamadık biz.

Arapça okuttuk ezanımızı,

Suç mu sanki sana âşık olunca,
Türküler yakmaya başlasam, güzel!
Kuruyup dudağım, benzim solunca,
Öpsem dudağından yaşlasam, güzel!

Hayâlinle dolu gezdiğim yerler,

Samyeli gibisin, yaman esersin
Çölde çiçek gibi soldurma beni!
Güzelliğin ile nefes kesersin,
Ecelim yetmeden öldürme beni!

Günler geçer uyku girmez gözüme,

Ne güzel uyudum, rüyaya daldım,
Bir gece kapımı çaldı Ramazan.
Ne hatâ ettim de içeri aldım;
Uykumu yarıya böldü Ramazan.

Dedim:’Hayır ola gece yarısı”