Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Güllerin Şahı(ZİNCİRLEME-MISRA ZİNCİRİ)

Yanağında buse tende leb gördün,
Görünce terk ettin ey karakaşlı.
Karakaşlım dedim merhem mi sürdün,
Sürmeden azlettin yol çakıl taşlı.

Zenginin Aşkı Haram (ÇAPRAZLAMA)

Doluyum dost çağlarım, kesik aşkın dermanı,
Yüreğimi dağlayan, kayan yıldız puluyum.
Ağlarım şarkı şarkı, vuslat dağı yoluyum,
Kuluyum bel bağlarım, Haktan gelir fermanı.

Kul Himmet (GÜLCE-BULUŞMA)

-I-

Tutup danıştık izana,
Vurduk kalemi mizana,

Tuyuğ

Sevda dersen yokta olmaz varda var;
Bir gidimlik duygu dersen var da var.
Hangi dilden anlıyorsun sen gülüm?
Gölge sürsen aşkı bilmez var davar.

Bize de mi Lolo (Gülce-Buluşma)

Murtlu kuluçkanın soysuz cücüğü,
Manzum yobazının acar düdüğü;
Salsan neye yarar salya sümüğü,
Haşrol günahınla fit olsan n’olur.

Kâinat Güzeli

Cemalin şavkından soğulur yıldız,
Gönlüme hükmeden bir kızıl tansın.
İster gül diyeyim istersen gül kız,
Kâinat güzeli sen bir sultansın.

Kayıkçı Kul Mustafa (GÜLCE- BULUŞMA)

-I-
Türk’ün kaderinde cilveli şehir,
Arap kurdu yine döndü Arap’a.
Şaha bölüp kızıl akarken nehir,

Sevgi-Sadakat-İhanet(Burns stanza-İskoç)

Kibrit alevi değil volkan misali,
Lav olur da püskürür yoktur emsali.
İlmek ilmek düğümler boyna vebali,
Sararken sımsıcak.

Beş Harf İki Hecedir (LUGAZ)

O nedir ki hayatta çok insanın yoldaşı?
Ortasında durulmaz, bir sonu var bir başı.

Canı olsa yorulur, gelir çok uzun yoldan;

Güneş kayıp gecen zifir tan ağlar,
Ne gayri Türk yanar ne sultan ağlar.

Be hey vatan dağın taşın lâl olmuş,
Pusat kınında pas küheylan ağlar.