Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Sisli Karanlıkta Yitme Perişan

Savurdun sahile düşlerim ile
Dalgalar dibine itme perişan
Bedduam değilsin öldürsen bile
Daha bu ömrümü etme perişan

Sevemedin Ölüm Meleğim Kadar

Açmadın çiçek çiçek gelip geçti nevbahar,
Sevemedin sen beni ölüm meleğim kadar.
Dökülür yaprak yaprak gazeliyle sonbahar,
Sevemedin sen beni ölüm meleğim kadar.

Haksızın Kılıcı Kendine Döner

Yalancı mumundan basınca mühür,
Gönül sandığından vay perdah çıkar.
Çekilmez vebali nerde panzehir,
Deryalar paklamaz ne günah çıkar.

Hak Bildiğin Yolda Ölmeli Derim

Beşeri âlemde bir dost ararsan,
Mey olup kadehe dolmalı derim.
Canına can olup, merhem sorarsan,
Can verip canından bulmalı derim.

Buruktur Aynalar

Ömür çizgisinin şahı dağlardı,
Göçerdik yaylaya koyun kuzuyla.
Gözelerden soğuk suyu çağlardı,
Dolardık bakracı Yörük kızıyla.

Kaçıp Gel Bana

-I-

Baharlar açsın yüzünde
Aşkını görsem gözünde

Hal Nicedir (DEDİM- DEDİ)

Salınır inceden Kordon Boyu’nda,
Dedim: -Yol nicedir? Dedi ki:-Ah ah!
Güzellik Mevla’dan vardır soyunda,
Dedim:- Kul nicedir? Dedi ki:-Ah ah!

Seni Sende İçip Sende Kanarım (ASONANS)

Sere serpe sevdim ben seni neden,
Senelerdir sevdam diye yanarım.
Sensizlikten sessiz eridi beden,
Halede aşk donmuş diye donarım.

Sakar Gönül (ANAGRAM)

Gönül y i n e derde düştü n e y i arar bilmez halde,
Gezer sarhoş deli d e l i vurup d i l e tozar külde.

N i c e dağlar aşıp sorar i n c e belli boyu fidan,

Askı (MUAMMA)

Bu bir muammadır içinde yanıt,
Cevabı kolaydır ağrıtmaz başı.
Yok, ondan ötesi ayettir kanıt,
Hazreti Mevla’dır büyük sırdaşı.