Osman Akçay Şiirleri - Şair Osman Akçay

Bazısı kendi gelip ülkemi vatan bilmiş
Bazısı köle iken sevip bizimle kalmış
Nüfus mübadelesi yapılınca Yunan'la
Girit’ten göç ederek bizden yurttaşlık almış

Ege’de Akdeniz’de şirin köyler kurmuşlar

Bir ağaç ol, kök sal, yerin altına
Gürgen ol, göknar ol. Lâ-din olma sen!
Yıkamasın seni hiçbir fırtına
Meşe ol, çınar ol. Lâ-din olma sen!

Dal budak salarak her yöne uzan

Koronayı duydular
Hortum ile yuydular
Akşamleyin mezara
Tabut ile koydular oy
……….Ah gariban Gülbey’im

Ülkemde on ili çift deprem vurdu
Acılar kapladı koskoca yurdu
Feryatla figanla tüm kalpler durdu
İçimi Rahman’a döktüm ağladım

On binler enkazda kaldı besbelli

İnsanın aynı olmaz haletiruhiyesi
Bugün yalnızlığımın seneidevriyesi
Teselli edemiyor yârin battaniyesi
Sıkı sarınsam da yok kıymetiharbiyesi

Sevenler tam yanmalı sevdanın ateşinde

Suyu bitmiş nehir gibi
Kasvet çöktü yine bugün
Viran olmuş şehir gibi
Kâbus çöktü yine bugün

Anlamadım neydi sorun

Kalp buz tutmuşsa
Gökyüzünü siyah balonlar kaplar
Mevsimin ne önemi var
Ah be gülüm
Ha güz olmuş ha bahar

Bartın’da ne güzel şafak söküyor
Küre dağlarına duman çöküyor
Kayın ağaçları yaprak döküyor
Gel de kahır etme geçen günlere

Görünce tutuldum hilal kaşına

Gencecik yaşında edilir hicret
Anaya, babaya kalınır hasret
Çaresiz yüreğe denilir sabret
Gözler iki çeşme yurttan ayrılır

Garipler hayali peşinde koşar

Affeyle Allah

Ruhum bedenimi bir gün terk eder
Bedenim çürürken ruh göğe gider
Amelim mizanda acaba ne der