Kuşların göçü sırasında binlerce kez
Örselenmiş bir sızı bizimkisi
Bir nefes kadar yakın, bir göç kadar imkansız
Gelgelelim beni derin yolculuklara mahkûm eylediler
Lakin ayaklarıma prangalar vurarak
Kendime bakıp kendime gülerek
Anlamaya çalıştım, bu düştüğüm dipsiz kuyuyu
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta