Orkideler Şiiri - Özge Özgen

Paslı bir iğnenin ucunda duruyor kalbim.
Ellerim de yırtılmış bir kaç mektup.
Solmuş bir fesleğenin gölgesinde oturdum bekliyorum seni..
Belli ki, orkideler de unutulmuş.
Halbuki ;
Boşuna bunca yağmur.
Herşey kederli bir cümlenin ağzını açıyor sanki.
Gör işte!
Adını anarken bir güvercin beyazlığındayım.
Ellerim yabancı,
Kalbim , solmuş bir kır çiçeğinin içinde ölümü bekliyor.
Kimliğini unutan bir kadın ne yapar?
Hiç !
Yağmur cam bir vazoyu alıp yüzüme çarpıyor.
Ben kimsesizliğime küsüyorum en çok.
Bir yol var önünde,
İyi düşün,
Beni bana getirecek tek cümle sensin ..

Özge Özgen