İki güvercini öpüşürken yakaladım
Kapı aralığında ben utandım
Yüzlerine gözlerine bakamadım
Velhasıl utandım insanlığımdan
Aklıma şimşek hızı ile geldi
Unutmuşum her şeyi şöyle doya doya
Öpüşmeyi
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
''Ne kadar içten yazılan duygular...tebrikler İbrahim Ethem Bingül''
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta