Bir gün anlayacaksın,
Seni nasıl sevdiğimi…
Yüzünde yılların silemediği bir pişmanlıkla,
Diz çöküp mezarıma ağlayacaksın…
Keşke diyeceksin belki ömründe ilk kez,
Kum taneleri gibi savrulduk,
Şehrin sağına soluna bir akşam vakti…
Bir koca yürek ki boğazı düğüm düğüm…
Param parça ümitlerine veda ediyordu
Bir akşam vakti…
Yarısı çalınmış yaşamına el sallıyordu,
Adı İstanbul Kadınımın.
Yedi şehrin yedi destanı yazılmış gerdanına,
Teninde tüm duygular aşka ayaklanmışken...
Her mevsim yaprak dökerken ömrüm,özlem dolu sokaklara,
Çiçeklere küsmüşken gönlüm,
Bir yağmur sokağım var,
Sen ve benden ibaret…
Karanlık kestirme çıkmazlarında,
Köşede bir hastane…
Az ileride sola mecburi dönüş,
Saat on dokuz otuz yok sesim…
Ağla gözlerim gözyaşım gören mi var,
Ben yandım da gözlerine bunu bilen mi var,
İsyanım sana değil bende biraz sitem var,
Beni dertten derde salanlar utansın.
Kaderimiz bu muydu onca sene bekledik,
Geceye sinmiş kokunu çekiyordum içime ey yalnızlık.
Birden bir rüzgâr vurdu ıslak yüzüme.
Boynumdan süzüldü keder,
Ayaklarımdan döküldü sanki hüzün.
Ve çırılçıplaktım nihayet şehrin tam merkezinde.
Kadir kıymet bilen yarim,anlasana halimden,
Mahsun halime düşmez mi bir damla gözünden,
Şarkılar yazdım sana şiirler gönülden,yürekten,
Kim derdi ömür ziyan olacak bitmeyen aşkından.
Yaz geldi buralara.
Zaman sözlerde kaybolmaya gönüllü,
Yüz görümlüğü gibi mehtaba hasret dudaklarımda.
Bu sahiller yeni aşklarına açmış kollarını,
Tanımadığım bedenler koklayacak birbirini,
Beklemek…
Gecenin üçü beşi…
İçimde kırlangıç yuvaları,
Ve aç kursakların bekleyişi…
Alabildiğine uzun yollar,
Sessiz ve sisli
Bir dokunuşta can yakan çığlıklar var…
Yorgun bedenimin ıssız ellerinde.
Berfinler açarken buz kesmiş yüzümde,
Sağnak sağnak alevler dolanmış lâl olan dilime.
Esareti son bulan firarı koşmalar gibi ömür.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!