Ömer Dalman Şiirleri - Şair Ömer Dalman

Otomatiğe bağladım ben artık
nefeslerin bittiği yerde buldum kendimi.
benliğimle en sıcaklarda
en soğuklarda kucaklaştım
kendimin duası oldum;
iflah olmam,

Şu, bütün gün epostama
peşpeşe
'haber, gevezelik, geyik' içeren
boktan-boktan mailler ileten ve
-işe yarar bir soru epostası- attığımdaysa
iki gün bana geri dönmeyen

Şair
güzel yazan şairi gördümü
başka bir zevklenir
yüzünde binbir gül açar bilinmeyen renklerde...

eşini, benzerini görmekten daha öte bir şeydir.

Ortam iyice bok olmuş
saklama ne benden
ne kendinden
bal gibi de biliyorsun! ..

Sakinliğini koru...

Birgün şans eseri gittiğiniz kafede
yan masada -tek başına- oturan bayandan
size doğru -kötü kötü- kokular gelmeye başlasa
ve biraz derin tahlile girdiğinizde, bu resmen 'osuruk'sa,
hele bir de başınızı ona çevirdiğinizde
'çirkin'se;

Yakında hepimizin
bir adet ensemizde,
bir adet kıçımızda
kamera tipi organlar çıkacak
mutasyon gereği,
çevre şartları gereği,

İnsanlar dışarı çıktıklarında
kabuğuma çekilmek...

Onlar kabuklarına çekildiklerinde
dışarı çıkmak...

Ne arslanı dostum, ne arslanı! ?
o eskidendi.
artık ekmek,
emeğe düşman
yalayıp yutmayı seven
koltuk düşkünü

Gençkenki kokuşmuşluk düşkünlüğümün
günüme ara ara da olsa yansımasından olsa gerek;
bu sabahki ölümcül
tibetsel ve de rahipsel koşumdan sonra
yine cıvık şekilde terlemiştim ki
artık üzerimde duş alacak hal bile kalmamıştı.

Hava güzel,
ama benim için fark etmez.
İster güneş, ister yağmur, ister kar, ister rüzgar;
ben aynıyım
ve Doğa Ana herzamanki gibi
başım üstüne...