Sürüklenişimi izliyordum.
Sağlam bastığını sandığım ayaklarımın bileklerimden söküldüğünü
topraktan yavaşça çözüldüğünü hissediyordum.
Rüzgâr tam üzerime esiyordu, karşısında bir yaprağı andırıyordum,
hışırtıları çığlıkları olan.
Rüzgârın her dokunuşunda zerre zerre çığlıklar boşaltıyordum.
enteresan bir şiir çok hoş...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta