Yaşamak bana artık çok anlamsız geliyor
Diyorum ki tüm acılar beni buluyor
Aşka dahi ayıracak zaman kalmıyor
Yaşama arzum yavaş yavaş ölüyor
İçimi kemiren yokluğun kamçı sesleri
Ölümü özletiyor hayatın iğrençliği
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta