Olağan Olmayan kentlere Dair

Bu kentten atlılarda geçti
Sonra gıcırdayan demirler...
Hiç kimse dudağında bir beyazla;
Gelip de öpmedi, bu kentin iğdiş edilmiş tenini.

Bu kente ölüm hep enseden geldi
Maktül göremedi ölümün gözlerini
Geride tanık yoktu
Gök tırnaklasada yüzünü,
O bile bulutların ardına gizlendi.

Bu kentte serzenişin diyeti candı, can
Bu sebeble büyüyemeden çocuklar
Yarin kahkülüne duru bir öpücük düşüremeden
Annelerin ciğerinde büyüyecek bir ağıt oldular.

Bu kent şimdi de intiharlara alışmakta
Ey ömrüm! alnına yeni karalar bağla
Teni esmer kızlar
Ceyiz sandıklarına aldırmıyorlar
ömürlerine kara perde çekmiş ellerin inadına;
Bir kuşun bile öpmeye kıyamadığı boyunlarını
Bir ipin hıncına bırakıyorlar
Beni her gün biraz daha öldürüyorlar...