Okan Kuzu Şiirleri - Şair Okan Kuzu

Şu an sen olmalısın yanımda.
Sarılıp öpmeliyim ellerini.
Kazımalıyım beynime,
Dudaklarından çıkan her cümleyi.

Senin sesin yankılansın kulaklarımda.

Bir yudum sıcak çay,
Bir tutam duman.
Yalnızlık değil bu,
Huzurdur vesselam.

Sıfırın altında seviyorum seni.
Eksilerin içinde, hep sen eksik.
Yüksek rakımlarda daha da düşüyor ağlama noktam.
Derecesini gözlerinin ısısına ayarladığım gözlerimde,
Sensizliğin sarkıt ve dikitlerini biriktiriyorum.
Ve birince derece deprem bölgesi bozkır yüreğime,

Sabun köpüğü bir kaç mutluluktu bizimkisi.
Tensel bir merhabalaşma.
Kabuğu soyulmaz bir sevdaydık.
Ve bütün vitamini kabuğundaydı aşkımızın.
Yazdığımız bütün şiirler,
Bizli başlayan kitaplar için bir önsözdü.

Paydası “sıfır” olan bir sensizliğin tanımsızlığı yaşıyorum.
İçimde tuhaf bir boş küme yalnızlığı.
Ve devreden kadar gözlerin,
Devretmeyen kadar sızı.

Sevdiğin her şey bir gün mutlak elinden alınır.
Üzülürsün...
Mecburen üzülürsün.
Çok sevmemeyi dene mesela.
Becerebilirsen ne ala.

Varolan bir yokoluştur ölüm.
Tezat bir seslenişin yansımasıdır.
Nefes kadar yakındır azrail aslında.
Çekilemezsin rüzgarının önünden.
Fırtınalar koparır her uğrayışında.
Feryat figan eder ortalığı,

Otobüs yolculuğunda yan koltuğu da almamın sebebi;
Rahat bir seyahat etmek değil,
Uyurken başımın, hayalinin omzuna düşme ihtimalidir.

Çoğu zaman;
Sakallarıma suskunluğumu iliştirmemin sebebi,
Mizacımın hüzünlü olması değil,
Seni fikrime düşüren yer çekimidir.
Öyle ki;
Gözlerinin "kandırma kuvvetine" inanmış bu zavallı Ademoğlu ben,

Garipsenmiş bir yalnızlığın garibanlığında,
Tiz kokulu merhametliğin ıslığıdır yaşamak.
Dinlemektir sessizliğin şarkısını.
İçten içe hissetmektir korkuların sancısını.
Eski bir sevgiliyi hatırlamaktır bazen,
Yada eski bir hatırayı sevmektir.