Okan Kuzu Şiirleri - Şair Okan Kuzu

Sonbahar sonu bu yalancı gecenin koynunda,
Hala bir nebze üşüyorsam ve,
Sen hala titrek ve uzak bir şehirde,
Beni hiç hatrına bile getirmiyorsan,
Ağlamalıyım işte ozaman.

İşte orada...
Bir ölünün yalnızlığında saklı aslında tüm gerçek.
Seni özümün gizinden kurtarabilsem bile,
Ölümden sonra yine sensizlik gelecek.

Ne acı bir şey bir bütün olamadan yarım kalmak.
Kullanılmak mı?
Belki de...
Bunun bir adı olmalı mutlaka.
Bir tarifi.
İçimdeki bu acı his, bu çok bilindik sancı...

Kırılgan bir gece yarısı maviliğinde,
Bir şarkı dinlemekteysen ağlatan,
Ve her saat başı gözlerin pencerede,
Bir kıpırtı beklemekteysen hayattan,
Ve ruhun sallanmaktaysa bir salıncaktan,
Ne oldu diye sorma kendine boşuna,

Bir kadını çok sevin.
Başka hiçbir kadına bakamayacak kadar çok sevin.
Sevgi sonsuz bir deniz,
Sonsuz ve derin.

Bir kadını çok sevin.

Ellerine kavuştuğum gün,
Kum saati yana düşsün.

Mesela, hala özlüyorum...
Bir duygunun yaşanabilir en yoğun safhasını yaşıyorum son zamanlarda.
Bilhassa, bazı amansız ve umulmadık mavi akşamlarda.
Oysa hala özlüyorum...
Mesele sadece özlemek de değil,
Mesela sensizlikten ölüyorum.

Ne zaman seni düşünüp
Bir şiir yazmak istesem,
Dilim tutulur sanki.
Anlatamam,
Tarif edemem güzelliğini.
Kelimeler yetmez,

Sana sigaradan iyi geldiğimde,
Evlen benimle.

Serzenişt sandığımız bu yıkıcı depremler,
Hep korkuttu küçük bedenlerimizi.
Her ayrılıkta ürperdi ruhumuz.
Her veda da irkilerek uyandık rüyamızdan.
Ağladık...
Gecelerce, mevsimlerce ağladık.