Okan Kuzu Şiirleri - Şair Okan Kuzu

Mutlu yaşamaktı tek isteği,
İyi bir dostuyla çocuğun.
Ve çok sonra öğrendi,
Dostluk; ipliğine bağlıydı pamuğun.

Gözlerimin iliştiği bir yerdesin artık.
Solmuş mutluluklarımdasın sabahları.
Ve bir beyaz kağıt boşluğusun içimde gece yarıları.
Pembeli düşlerimdesin yorumunu bilmediğim.
Esrarengiz şehirlerdesin artık,
Eflatun bir dokunuş sanki ellerin.

Hani bir sevdiğim vardı ya anne.
Adına şiirler yazdığım.
Hani bir sevdiğim vardı ya,
Gözlerine bile bakamadığım.
İşte dün gece baktım anne.
Hemde uzun uzun baktım.

Dünya güzel değil...
Başka yerse bilmiyorum.
Etrafımdaki tüm bu kalabalıklar içindeki yalnızlığım,
Bu beni günden günden daha da yalnızlığa ve sessizliğe iten anlamsız şey nedir?

Dünya güzel yer değil.

Ben yağmur kokan gözlerine aşık,
Sense varlığıma bile fazla Fransız.
Belki de sırf bu yüzden,
İkimizi de aynı Tanrının yaratmış olması imkansız.

Zaman geçiyor...
Nasıl oluyor anlamıyorum ama hızla geçiyor.
Daha erkenden yaşlandığımı hissettiğim oluyor kimi zaman.
Kimi zamansa daha on sekizlik çılgın delikanlı.
Çok mutlu olduğumda oluyor, fevkalade acı verici mutsuzluğum da.
Aynı zamanda ağladığımda, güldüğümde oluyor.

Dumanında dünden kalan bir sevda soykırımının hüznü,
Dudağında, ıslak bakışlı bir çay bardağı sıcaklığı vardı kadının.
Derin bir yarayı saklıyordu tırnak uçlarında.
Avuçlarında, hırçın saçlarının masum kızıllığı...
Yalnızlığı beceremiyordu.
Belki de aşksızlığı...

Gitmeli ayrılıkların sessiz şarkısıyım ben.
Elvedalı dokunuşların ağlaması.
Büyük bir karanlığın en karanlık adamıyım.
En sert rüzgarların tek dokunaklı tarafı.
Gölgemse yok hiçbir ışığın altında.

Otobüs yolculuğunda yan koltuğu da almamın sebebi,
Rahat bir seyahat etmek değil,
Uyurken başımın,
Hayalinin omzuna düşme ihtimalidir.

Öyle ya...
Yıllardır hüzünleriyle duvar ören bir kadına,
Gökyüzünün mutlu renklerini nasıl anlatabileceksin.
Çok zor...
Zor zanaat kadın olmak.
Ve kadınların gizemli dünyasını anlamak...