Öğretemediler Bana Gülmeyi
Kör bir sancı misali batarsın gönlümün odalarına
Nefesin sinmiş perdelerime
Dokunmaya kıyamıyorum pencerelerimin pervazlarına
Senden sonra ellerim hiç ısınmadı
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta