Nuriye Akyol Şiirleri - Şair Nuriye Akyol

Kimseyi varlığınla, yokluğunla sınama
Dön, önce kendine bak, önce kendini tanı.
Hiç kimseyi dışardan gördüğünle kınama
Ancak yaradan bilir, kalplerdeki imânı.

Gül ile diken yanyana
Ne kadar güzel yakışmış.
Mekân olmuş beden cana,
Ne kadar güzel. yakışmış...

Ay ve yıldızlar semaya,

Gazze, Doğu Türkistan, içler acısı Sudan
Kördüğümle bağlanmış, çıkmaz Yusuf kuyudan
Acılar hissedilmez, haber yok beş duyudan
Dört mevsim güze döndü, soldu sarardı gülüm

Kış, kıyamet, kuşlar döndü yuvaya,
Dönecek yuvası kalmayanlar var.
Kapkara bir efkâr sinmiş havaya
Kâvim, kardeşini bulmayanlar var...

Desem ki tarif et hayat yolunu
Biri yokuş diyor, biri düz diyor.
Memnun etmek zordur insanoğlunu

Allah'ım, tövbekârız, Nasûh'un sözü ile,
Rahmet yağmurlarında ıslanmayı dileriz...
Alnımızda secdenin şol nurlu izi ile;
"Lebbeyk Allah'ım" diye seslenmeyi dileriz...

Sus,dedim susturamadım
Dil söyledi ben ağladım.
Kendi geldi aramadım
Hâl söyledi, ben ağladım.

Geldi geçti gençlik çağım

Eskimiş bir sandığa kapattı o yâr beni
Zaman silindiriyle düzlendiğim doğrudur.
Gözden ırak kalmışım, kim arar, sorar beni
Anılar arasında tozlandığım doğrudur.

Boş kaseti geri sarıp duruyor
Daha uykusundan aymamış belli.
Saat bir demeden beşi vuruyor

Gönülden çağlamayan nedâmet gözden akmaz
Tövbe eden kulunu Mevlâ nâr'ında yakmaz
Dilimizden dökülen duâlar arşa çıkmaz
İmân ve ihlâs ile secdeye varmadıkça
Her hücren "yetiş Rabb'im" diye haykırmadıkça...