Nuriye Akyol Şiirleri - Şair Nuriye Akyol

Desem ki tarif et hayat yolunu
Biri yokuş diyor, biri düz diyor.
Memnun etmek zordur insanoğlunu

Allah'ım, tövbekârız, Nasûh'un sözü ile,
Rahmet yağmurlarında ıslanmayı dileriz...
Alnımızda secdenin şol nurlu izi ile;
"Lebbeyk Allah'ım" diye seslenmeyi dileriz...

Sus,dedim susturamadım
Dil söyledi ben ağladım.
Kendi geldi aramadım
Hâl söyledi, ben ağladım.

Geldi geçti gençlik çağım

Eskimiş bir sandığa kapattı o yâr beni
Zaman silindiriyle düzlendiğim doğrudur.
Gözden ırak kalmışım, kim arar, sorar beni
Anılar arasında tozlandığım doğrudur.

Boş kaseti geri sarıp duruyor
Daha uykusundan aymamış belli.
Saat bir demeden beşi vuruyor

Gönülden çağlamayan nedâmet gözden akmaz
Tövbe eden kulunu Mevlâ nâr'ında yakmaz
Dilimizden dökülen duâlar arşa çıkmaz
İmân ve ihlâs ile secdeye varmadıkça
Her hücren "yetiş Rabb'im" diye haykırmadıkça...

DÜN GİBİ

Kışın toplanırdık soba başına
O sohbetler, çok giderdi hoşuma
Anamın yaptığı ekmek aşına
Çalardık kaşığı bal mıydı neydi...

Sevgin, gönüllerde ölmez harlanır
Acıdır yutulmaz meylerin dünya.
Nerede bir garip varsa horlanır
Aman vermez asil soyların dünya.

Atlıların yularını tutarsın

Etrafımda dost bildiğim ne çok insan var imiş
Ey Allah’ım! Senden başka, hepsi de ağyâr imiş.
Bu dünyada her kederim, her hüznüm bir imtihan
Ağyâr ile geçirdiğim her an’ım zarar imiş.

Senden gayrı İlâh yoktur, inandım, imân ettim

İ

İbret al başına gelen belâdan
Bu sözü kenara koy İnsanoğlu.
Gönüle vurulan perde Mevlâ'dan;
Her yiğitten olmaz, bey insanoğlu...