Nurdane Diken Şiirleri - Şair Nurdane Diken

Şimdi uzaklardasın.
Sanma ki ben sensizim.
Yağmurun toprağı beslediği gibi,
Kalbimde benlesin.
Hıçkırıklarımı duyuyor musun?
Sessizce için, için.

Seni düşünüyorum, geceler boyu
Karanlığı yırtan, kahkahaları
Odalardan, kaldırımlara düşen ışıkları
Birbirlerinin kollarında, mest olan aşıkları
Seni düşünüyorum, geceler boyu sevişmelerimizi
Çılgınca ruhumda, her dokunuşunu öpüşünü

Söyle bana, güzeller güzeli
Söyle!
Aşk mı bu? Yoksa tutku mu?
Hiddetin neden, söyle!
Aramızdaki, cam parçaları niye
Kanatırsın, beni her titreyişte

Sen'mi iyiydin, ben'mi kötü?
Seven'miydin, sevilen'mi?
Arzu'mu güzeldi, ihtiras'mı?
Aşk'mı geçerliydi?
Sadakât'mi?
Güven'miydi, güven'sizlik'mi?

Beni, senden al
Benden, sana bir şey kalmasın
Toz duman ol, savrul da
Üzerinde, izim kalmasın
Zehir ol, içime ak
Ölümün, adı olmasın

Bir orkestra kur bana
Müziğin en ulaşılmazını ver
Do sesinden başla
Yedi renkte, tünamiyi sun
Renklerle müzik dansetsin
Doldursun tüm evreni

Yaşandı, geçti
Koca bir yıl
Kaybettiğin, sevgililer
Elinden, su gibi kaydı
Geriye, ne kaldı?
Yalnızlık ve çaresizlikler

Sabret gönlüm,
Sabret! .
Her gecenin sabahı
Her gülün hârı var
Sabret!
Bitecek bu kışlar

Unutmam gözlerinin güzelliğini,
Bu renklerini derdin'...
Ne oldu ayrıldın da sanki
Unutmadın mı? ...
Unutmadınsa beni değil,gözlerimin
Rengini arasaydın,

Bir yıldız gibi, üstüme yağdın
Mutluluk verdin
Ümit ettim
Sevindim
Huzur buldum
Arzu ettim