Nisari Özdoğan Şiirleri - Şair Nisari Öz ...

Hazır aş, konserve, almış yürümüş.
Ocaklar tütmüyor; Bize ne oldu?
Has bahçeyi çandır güller bürümüş.
Bülbüller ötmüyor; Bize ne oldu?

Ruhlar bir şeye aç; beden tok gibi.

Bir can vardır, can içinde can taşır.
Ana derim, bacı derim, yar derim.
Nurdan doğar, nur doğurur, nurlaşır.
Yaratan'dan bir iltimas var derim.

Ananın yerine bir şey koyulmaz.

Akşam oldu yine hüzün, yine kasvet çöküyor.
O çekilmez ızdırabı gece boyu yaşarım.
Yanan kalbim acısını damla damla döküyor.
O'nsuzluğun sabahına erişirsem şaşarım.

Hicranımın mihnetine tahammülüm kalmadı.

Gönül sarayında mevki,
Şu kalbimde bulursun gel
Senin aradığın sevgi;
Bendedir o, bilirsin gel.

Sevilmeden mesut olan;

Bir yanda trafik, bir yanda silah.
Bunları bulanlar; bulmaz olaydı.
Teknoloji ile kayboldu felah.
Analar saçını yolmaz olaydı.

Râm olup dışardan emir alanlar,

Bıkar oldum gayrı şeher yerinden.
Bir yamaçta köy görmeyi özledim.
Çökelek, yumurta, peynir, birinden,
Yufka ile ot dürmeyi özledim.

İtimat var, güven şüphesiz şeksiz.

Bir lokma ekmeğe kuyruk sallayan,
Köpek; verilene karşılık fittir.
Devlet kapısında rüşvet kollayan,
Yutanlar; Türk değil! it oğlu ittir.

Sözüm; softa, cahil, hem okuruna.

Babalık zor zanaat. hazzından çoktur cevr'i.
Keşke sen de onursuz olsaydın be Silvan'lım.
Bu zamandır; Mehdi'den önceki fıtrat devri.
Fırından iki ekmek çalsaydın be Silvan'lım.

Bir tepsi baklavanın değeri kırk lirolur.

"Şu Dünya'da NEM kaldı.
Bir yanık siNEM kaldı.
Göz yaşlarım kurudu.
Birazıcık NEM kaldı."

Yalan dünya sende ne zaman güldüm?

Emirsiz ekmeğe bile elleme,
Komutanlarını baba bil oğul.
Asker ocağını gurbet belleme.
Tabur köyün, bölüğün oba bil oğul.

Herbir Türk askerdir erkek doğarsa,